Zaterdag 4 november was het zover, afscheid van de zaonikaovendcommissie. Een middagactiviteit waarbij gevraagd werd om stevige schoenen en warme kleding aan te doen en nog niet zeker of we met de fiets of auto zouden gaan….. wat zijn ze van plan ? in de ochtend een bericht we komen jullie om 14.00 uur ophalen gezien het weer, kledingadvies blijft! En zo togen we richting Heeze en ergens op de Heezerenbosch stopten we en kreeg ik de vraag mijn tong uit te steken: als deze niet blauw was konden we door! Gelukkig konden we door, had zo maar anders kunnen zijn 😊.

Hein Manders sprak me toe in rijmvorm onder het genot van een borrel Jägermeister. Hij gaf een hint: Johan is al zo lang de herder van de zaonikaovend commissie (dat hij vergeten is om de schaapjes te tellen). Een echte hoeder. Vervolgens aanvaardden we de barre voettocht, met een blauwe neus, richting het heidegebied. Dat het geregend had was te merken aan het onverharde pad wat we vervolgden…. Waar gaan ze toch heen….

En plots werden we omringd door een kleine 300 schapen vergezeld door een heuse herderin en haar hond. Aha…. We worden getrakteerd op een stukje meelopen met de kudde en krijgen uitleg over het hoeden van de kudde…. En ja inderdaad het hoeden van schapen gaat een stuk makkelijker als je een hond meeneemt je moet er maar opkomen. Zelf Frans-Jozef vond de herdershond leuk …. De schapen zijn vakkundig in hun nachtverblijf ondergebracht. Achter het elektrische draad (om wolven te weren).

Na deze leerzame middag, vertrokken we naar een restaurant om de proef op de som te nemen: (schaap) Shoarma te gaan eten, och arm.

Na dit heerlijke diner vertrokken we weer richting Someren om bij Centraal de dag gezellig af te sluiten. Een mooi afscheid van een geweldige club mensen waarin ik de afgelopen jaren mee heb mogen samenwerken om voor onze Meerpoel een gezellige en humorvolle avond te bezorgen.

Het verhaal gaat dat de wolf een schaap pas helemaal aan flarden heeft gescheurd. Toen de herder zijn beklag deed bij de inspecteur voor natuur zei deze dat dit de herder zijn eigen schuld was. Hij moest in de voorzorg zijn op dit soort gebeurtenissen. Plots sloeg hij de inspecteur met een schop op zijn hoofd… wat doe je nu zei zijn collega , tja zij de herder dat is ze eigen schuld had hij maar moeten zorgen dat hij een helm op had….

Gedicht (Hein Manders)

De herdertjes lagen bij nachte
Ze lagen bij nacht in het veld
Ze hielden getrouwe de wachte
Ze hadden hun schaapjes geteld
Maar plots riep er toen een herder
Ik stop en ga met pensioen
Deze kudde moet verder zonder herder
Dè ken hendig – ik hoef er niets meer aan te doen
Maar een herder blijft altijd herder
Hij blijft zijn kudde bekijken vanaf de zijlijn
Nipt dan tevreden aan zijn biertje,
Het gî goe het is gezellig zoals het moet zijn!