Hallo, mijn naam is Moos Isbouts.
Ik ben 11 jaar oud en zit in groep van BS LeerRijk bij Juffrouw José. Ik woon samen met mijn vader Michael, moeder Lieke en mijn zus Saar op de heikantstraat. Mijn hobby’s zijn voetbal & autocross.
Vorig jaar had ik me al aangemeld als raadslid, maar toen kon ik er helaas niet meer bij. Maar ik werd wel gebeld met de mededeling dat ik er het jaar erop, dit jaar, er bij zou zitten. Gelukkig kon ik afgelopen jaar wel al proeven van het raadsleven want mijn zus Saar was raadslid bij ‘t Meerpoeleke. Zij durfde zich niet op te geven als prinses en nu een jaar later heb ik me aangemeld als prins. Het wachten kon beginnen.
In de weken voor de bekendmaking was ik mijn lijfspreuk al aan het oefenen. Want het enigste wat ik wilde worden was jeugdprins van ’t Meerpoeleke. Maar ons pap & mam zeiden ook de hele tijd dat ik rekening moest houden met dat ik ook raadslid kon worden en dat dat ook goed was. Het wordt hoe dan ook een feest. Ik zei dan ‘ja dat begrijp ik en raadslid is ook goed’. Maar stiekem wilde ik daar niks van horen, ik dacht bij mezelf: ik word jeugdprins van ‘t Meerpoeleke.
Tot 12 november, de dag van de bekendmaking, aan was gebroken. Ik stond op met buikpijn, de kriebels in mijn buik begonnen te komen. Die dag moest ik nog een wedstrijd in het doeleke staan bij mijn team JO12-1. Deze hebben we gewonnen met 6-2! Vroeg op de avond moesten we verzamelen bij Centraal waar we de capes en de steken moesten passen. Ik was er helemaal klaar voor. Toen de zaal steeds voller werd begonnen de spanningen meer te worden, ik kon niet wachten. Omdat ik de kleinste ben van iedereen kreeg ik nummer 1 en mocht ik als eerste door de erehaag heen om als eerste een plek op het podium te pakken. Toen we met de hele raad op het podium stonden werd de adjudant(e) bekend gemaakt, Juul Tomassen. Toen ze zeiden dat het een ‘zij’ was werden de zenuwen bij mij nog meer, omdat ik nog kans had om prins te worden. En ja hoor, daar was het bericht. De jeugdhoogheid, dit jaar, Jeugdprins Moos!!!!!! Een van de mooiste zinnen allertijden. Wat was ik blij, ik juichte zo hard, ik kon het gewoon niet geloven. En wat was het leuk. Veel gehost en gedanst. We hebben met de raad afgesloten bij Ons Café.
Het was nu al een avond om nooit te vergeten, op naar een te gekke carnaval!
Alaaf!!!!!
Groetjes prins Moos